Podatek od marzeń czyli toto loto same złoto

   Wciąż, ciągle i nieodmiennie od lat mam niedobory środków płatniczych. Teraz to jeszcze pół biedy ale jak latorośle w domu jeszcze na stałe przebywały, a w wieku tzw szkolnym były, to we wrześniu kroczyłam po cienkiej linii między rozpaczą a szaleństwem. Do rozpaczy jakoś zbyt intensywnego pociągu nie czułam. Szaleństwo za to objawiało się chęcią natychmiastowego wzbogacenia się. Oczyma wyobraźni widziałam się już w roli bogaczki całą gębą. Gotówką szastałam na prawo i lewo, uszczęśliwiając swe pociechy  oraz małżonka .  Sposób jednak w jaki to miało nastąpić przez dłuższy czas był cokolwiek niejasny i ograniczał się do podśpiewywania piosnki ze "Skrzypka na dachu"  - "Gdybym był bogaty" (podług wspomnień mego dziecięcia wykonanie moje bywało nader widowiskowe).W końcu najprostszy wydał mi się napad na bank. Kto wie co by było, gdyby nie jedna mała przeszkoda. Otóż w domu moim nie było rajstop, pończoch ani innych tego typu utensyliów (ja do kobiet spodniowych należę, tradycyjny strój kobiecy przywdziewam jedynie upalnym latem, bez rajstop i tym podobnych, dzięki czemu Ślubny bez trudu odróżnia pory roku). W czasie owym byłam bezwzględnie przekonana, że napadu powinno się dokonać z pończochą ewentualnie rajstopą na głowie Przy rajstopach rodziło się wprawdzie pytanie co zrobić z drugą nogawkę,ale wrodzona kreatywność podsuwała mnóstwo pomysłów na zagospodarowanie drugiej nogawicy, np.zwinięcie jej w fikuśny kwiat z boku głowy. Myśl o zakupie akcesoriów została przeze mnie odrzucona, nie będę przecież inwestować w tak niepewny interes. Dajmy na to kupię rajstopę, napadnę a tu okaże się, że forsy w banku nie ma bo lepszy ode mnie bankowy cwaniak zdążył ją wcześniej sprzeniewierzyć. I tak pomysł napadu na bank umarł, zanim się dobrze ukształtował w mojej wyobraźni, pracującej pełną parą nad rozwiązaniem niedoborów finansowych. Wyglądało na to, że drzwi do kariery zawodowego przestępcy bezlitośnie zostały przede mną zatrzaśnięte z powodu braku kobiecych tekstyliów .                                                                        Mówi się trudno, ale problem pozostał. Cóż, jeśli nie ja to może ktoś inny by się poświęcił w imię wyższych celów? I tu energicznie zaczęłam się rozglądać za jakimś Robin Hoodem, Wilhelmem Tellem czy innym Janosikiem. Już widziałam jak dobry zbójnik łupie złych bogaczy  a co złupi to mnie obkupi. W końcu jak to gdzieś usłyszałam, w ten sposób zabierając tak niewielu uszczęśliwiłoby się tak wielu :)    Przez moment to nawet wydawało mi się demokratyczną ideą, bo jak by na to nie patrzeć większość z tej zamiany byłaby zdecydowanie zadowolona. Jednakże i ten pomysł upadł z bardzo prozaicznego powodu - braku kandydatów na stanowisko Głównego Zbójnika - Dobroczyńcy. Patrzcie takie bezrobocie a chętnych na taką fuchę zabrakło i czas pracy nienormowany by był...
      Moje pomysły, życie bezlitośnie utrącało w zarodku a problem rósł wraz z pociechami. I wtedy nagle doznałam objawienia - hazard. Nie mogę łupić to wygram! Wiśta wio, łatwo powiedzieć, trudniej było przejść do czynu. Zaczęłam od słynnych - wygrałaś/eś 100 000 zł musisz tylko zakupić ... i tu następowała długa lista produktów. W ten sposób stałam się dumną posiadaczką pontona i superscyzoryka. Bogactwa jak nie było, tak nie było. Postanowiłam zmienić taktykę i dokonać analizy dostępnego mi hazardu. Wyścigi konne odpadły w przedbiegach z powodu odległości jaka mnie od nich dzieliła. Z tej samej przyczyny wykluczyłam ruletkę, pokera i tym podobne - jednym słowem kasyno. Na dojazd mnie nie było stać a co dopiero na wstęp ( Ślubny zdecydowanie odmówił wzięcia kredytu na wypad do kasyna). Został jednoręki bandyta dostępny bez problemu w pobliskim miasteczku ale jakoś po nieudanej próbie zostania dwurękim bandytą ( a może powinnam napisać - dwuręką bandytką?) nie czułam pociągu do tej dziedziny hazardu.
      I wtedy kiedy już myślałam, że została mi już tylko rozpacz dokonałam epokowego odkrycia. Istnieje hazard dla mnie, bliziutko na wyciągnięcie ręki . Tuż, tuż za przysłowiowym rogiem - LOTTO !!! Finansowo przystępny, totalizatory co krok. Nareszcie mogę się oddać w szpony hazardu! I zaczęło się, co miesiąc czasem częściej, czasem rzadziej udawałam się do punktu LOTTO w celu nabycia przepustki do lepszego świata a czas między zakupem kuponu a losowaniem wypełniałam marzeniami :))) O czym to ja nie marzyłam, ho ho... Ostatnio planowałam zakup pasmanterii całej i na własność. Przed samym losowaniem podniosłam poprzeczkę i pomyślałam a co tam pasmanteria, hurtownię pasmanteryjną sobie kupię!
    I tak widzicie, dzieci nie wiadomo kiedy wyrosły i wyprowadziły się, widmo wrześniowych wydatków przestało mi spędzać sen z oczu a ja nadal co jakiś czas udaję się do miasta by uiścić mój zwyczajowy podatek od marzeń :)))
        Coby nie było, że tylko Wam tu ględzę przedstawiam dzisiaj moje nowe zazdrostki kuchenne. Kordonek Altin Basak MAXI, szydełko 1,5 Wzór górnej firaneczki znalazłam u Doroty w Szydełkomanii, wzór dolnej pochodzi z moich przepastnych zbiorów, niestety nie pamiętam skąd jest.
   Pomyślałam sobie, że jeśli na zasłonce jest motyw imbryczków, filiżanek i tym podobnych to czemu by go nie powtórzyć na firankach. jak wyszło ocenicie same.
    Jestem Wam bardzo wdzięczna za tyle miłych słów w komentarzach, naprawdę cieszę się, że jesteście ze mną! Witam nowych obserwujących jak zwykle tradycyjnie chlebem i solą :))) No i oczywiście "czymś' do przepłukania gardziołka :)))

Na górze czajniczki.

Na dole młynki, imbryki i filiżanki.

Czajniki mają pokrywki wypukłe, zrobione pop cornem.

Ta na dole nadziana na patyczek.

Ta na górze wisi na retro żabkach :)

Tu widać, że czajniki  są dzióbkami zwrócone do środka.

Widok na całość.