Foremki do ciast czyli nie dla psa kiełbasa nie dla kota spyrka :)

    Do dzisiejszego posta zainspirowały  mnie odwiedziny bloga Doroty von Cologne - Mniej jest więcej. Siedziałam sobie w fotelu wygodnie, zdjęcia z parku rozrywki cyk, cyk przeglądałam. Spokój i rozleniwienie błogie czułam, piękne zdjęcia podziwiałam  i nagle ... zobaczyłam! O matko i córko! Cuda! Formy do ciast, ale jakie piękne, wymyślne kształty. No jednym słowem marzenie. Od lat kupuję formy i foremki do ciast. A jak już  kupię, to używam, jak użyję, to jest ciasto, jak jest ciasto, to je trzeba zjeść... Jaki jest efekt tej wyliczanki? Coraz większy rozmiar moich ubrań :)  Tłumaczę sobie po dobroci, po co ci te foremki, to zgubny nałóg. Kup sobie za to jakiś jogurcik 0% tłuszczu. Ale czy to się człowiek dogada z takim uparciuchem. Tłumaczę sobie, tłumaczę a potem zobaczę jakieś nowe cudo ... i znowu jest ciasto :)))
  Ciasta lubię wszelakie. Drożdżowe baby i strucle - pycha. Najbardziej lubię je piec w okresie wielkanocnym. Wielkanoc to też mazurki. Te na kruchym cieście z kajmakami i lukrami i te lżejsze biszkoptowe. Gwiazdka to dla mnie przede wszystkim  szarlotka - taka tradycja rodzinna. No i jeszcze makowiec, taki nasz tradycyjny drożdżowy zawijany i ten nowocześniejszy na biszkopcie. Kruche ciasteczka w przeróżnych kształtach i z różnymi dodatkami. Pierniki zagniatane, robione co najmniej miesiąc przed świętami. Sernik krakowski taki swojski i ten wiedeński w czekoladę wystrojony. O, a ciasta ptysiowe, to najbardziej karpatka. Paluszki lizać! Na co dzień mufinki, bo się szybko robią. Od święta torty wszelakie, bo nie dość, że dobre to jeszcze oko cieszą. Każda okazja jest dobra żeby zjeść ciasto :))) Nawet jak człowiek ma doła takiego, że wieża Eiffla by się zmieściła, to najlepsza wtedy jest babka piaskowa. Człowiek zajmie się wypiekiem, myśleć nie ma czasu, aż w końcu zaczyna się rozchodzić niebiański zapach pieczonego ciasta... i kłopoty nagle bledną i oddalają się. Gorąca herbata albo kawa, co kto lubi  i człowiek zdaje sobie nagle sprawę, że tak wiele do szczęścia mu nie trzeba :))) Na koniec winna Wam jestem wyjaśnienie, skąd się wziął tytuł. No cóż, po pierwsze takich foremek jak na zdjęciu, nie dorwę, nawet jak by się pojawiły w sklepie, to nie na moją kieszeń. A po drugie latka lecą i tak często i dużo jak kiedyś już słodyczy jeść nie mogę :( ale foremki kupuję :)
   A jak już mowa o kawie i herbacie to przedstawię Wam mój tryptyk kuchenny: Kawa, Herbata, Czekolada. Jako jedne z nielicznych doczekały się oprawy. Zdjęcia ciężko mi było zrobić bo lampa błyskowa odbijała się w szybce.
   Do zobaczenia wkrótce, pozdrawiam wszystkich, którzy mnie odwiedzają i serdecznie dziękuję za wszystkie komentarze :)))

Czekolada

Herbata

Kawa

Oto moje najnowsze nabytki, można rzec dziewicze, bo jeszcze w nich nic nie piekłam.

A te nabyłam na starociach trzy za złotówkę.
 Słonik z zadarta trąbą do góry ponoć przynosi szczęście.

Zobaczcie, wszystkie liście z mojej lipy...

...są już na dole.

Bonifacy jak zwykle, chce zwrócić na siebie uwagę...

... i trzeba przyznać, że wie jak to zrobić :)

Udało się zrobić zdjęcie drugiego kociaka, jak widać skóra zdarta z mamy Pafnucej :)