Kura domowa i "nicnierobienie"

    Zastanawiam się moi mili jak to jest, że mimo równouprawnienia, pozycja gospodyni domowej stoi coraz gorzej. Słyszałam, że na Śląsku są organizowane zajęcia dla żon i córek górników, dzięki którym będą mogły się zmienić - " z szarych myszek w samodzielne kobiety,  robiące karierę business women"  Zaczęłam się nawet tak jakby uważniej przysłuchiwać, chociaż hasło "szara myszka" odrobinkę mi ciśnienie podniosło. No bo jak to, to niby ja mam być tą szarą myszką?  Jakoś nie za bardzo się czuję... no nic, zmęłłam w ustach parę słów ogólnie uważanych za obraźliwe, zagryzłam usteczka i słucham dalej. I dobrze, bo się uśmiałam. Okazało się, że w celu przygotowania do tej kariery "biznesłumen" mają te panie przygotowane praktyki - w domach opieki, przedszkolach, sklepach a chyba nawet przewinęła się jakaś firma sprzątająca. Wyszło mi, że one mają robić to co do tej pory  w domu tylko teraz poza domem, własne domostwo zostawiając odłogiem. No nie wiem chyba się nie skuszę. Co by sprawa była jasna, nie mam nic przeciwko pracy zawodowej kobiet, ale bardzo proszę nie aktywizować mnie na siłę. Proszę nie upadlać i nie wyśmiewać zajęcia, które w pełni świadomie wybrałam wiele lat temu. Jestem tu gdzie jestem, nie dlatego, że miałam problemy z nauką ( siedzi w domu, bo do niczego innego się nie nadawała - jeden z częstszych stereotypów) tylko dlatego, że był to mój (i mojego męża, który zdecydował się być żywicielem rodziny) świadomy wybór. Mój styl życia może być dyskusyjny, zwłaszcza w dzisiejszym świecie, ale jeśli głosimy tolerancję dla innych wyznań i orientacji seksualnych, to dlaczego nie dla gospodyń domowych?!
W czasach kryzysu i bezrobocia wszyscy powinni być wdzięczni za to, że część z nas chce pozostać w domu. Ja przez całe życie, słysząc w przeróżnych urzędach - "pani nie pracuje?" z uporem maniaka i marsem na czole odpowiadałam - "ależ oczywiście, że pracuję, czasem nawet po kilkanaście godzin na dobę, jestem gospodynią domową". Ku mojej niewysłowionej radości w tym momencie zawsze następowała cisza i ciche przepraszam. Kobiety nie róbmy tego same sobie! Jeśli  same nie szanujemy własnej pracy to  czego mamy oczekiwać od mężczyzn?
   Dobra teraz z innej beczki. Jestem w trakcie wykorzystywania resztek tkanin po "granatowej kuchni". Dziś skończyłam dwie małe łapki. Ja ich używam najczęściej jako podkładki pod gorące naczynia. Jak zwykle uszyte ręcznie.Przepikowane też ręcznie. To moja pierwsza próba ręcznego pikowania, więc proszę nie bądźcie zbyt krytyczne :) Lamówkę zrobiłam sama i tu dowaliłam na całej linii. Lamówka powstała z granatowych ścinków i dopiero po obszyciu pierwszej łapki zorientowałam się, że drugi ścinek jest sporo węższy. Przyznaję się, że przyszło mi na myśl, żeby spruć i poprawić, ale tłoczące się nowe pomysły szybko odepchnęły tę myśl w niebyt. Pikowanie mi się spodobało i myślę, że będę jeszcze w tej dziedzinie eksperymentować. Oczywiście "na tapecie' mam już następną pracę z resztek. Uchylę nawet rąbka tajemnicy i powiem, że jest związana z recyklingiem i nowa ustawą śmieciową :))) Miłego zgadywania!

Ostatnie aksamitki jakie mi się udało przynieść do domu przed przymrozkami,.
 które u mnie wszystko ścięły.

Jedną będę trzymać na stole a drugą na blacie.
Wtedy różnica w szerokości obszycie nie będzie się tak rzucać w oczy :)))

Odważna jestem, że robię takie zbliżenie:)))

Tak wyglądają tyły.

Kolejny etap kwitnięcia zamiokulkasa.

Kwitnienie chyli się dosłownie i w przenośni ku upadkowi :)