Torebka czyli galimatias i serce z motocyklem

   Zosieńka z głuchym stęknięciem zlazła z rowerka i czepiając się ścian, doczłapała do fotela. Tam  padła bez sił... Mimo zmęczenia jej twarz rozjaśniał uśmiech. Polubiła ten rodzaj gimnastyki, w końcu w trakcie pedałowania się nie sprząta, a tej czynności jak już wiecie Zosieńka nie lubi. Kiedyś dzień w dzień z uporem maniaka zamiatała i sprzątała, teraz w tym czasie pedałowała. Wychodzi na to, że jeden nawyk zamieniła na inny. Najlepiej byłoby gdyby robiła jedno i drugie, to znaczy najpierw sprzątała a potem pedałowała albo vice versa, ale najwyraźniej mogła mieć tylko ograniczoną liczbę nawyków i kręcenie pedałami zastąpiło sprzątanie. Efekty tegoż pedalowania choć niezbyt oszałamiające to jednak były i to wystarczało by nakręcać kręcenie.
  Ostatnio Zosieńka odkryła, że ucho jej torebki wisi dosłownie na włosku. Wpatrywała się przerażona nie wiedząc co począć, bowiem jej budżet nie przewidywał w najbliższym czasie szaleństw w postaci zakupu torebki... ani drogiej ani taniej, po prostu żadnej. Jednak szczęśliwym trafem truchtając od lekarza do lekarza, wdepnęła do lumpeksu zwanego z angielska second handem. Czasu było mało, więc przelatywała przez ów sklep truchcikiem w biegu łapiąc zasłonkę za  2 złote i 40 groszy z przeznaczeniem na poduszki, dwie koszule dla Ślubnego za złotych polskich 10 oraz bluzkę dla siebie za oszałamiającą sumę złotych pięciu. Zapłaciła w biegu i już prawie będąc na zewnątrz ujrzała kątem oka torebkę. Nie za dużą nie za małą, do wszystkiego pasującą... wrzuciła ABS-y, zahamowała bezgłośnie w miejscu niczym UFO, zrobiła w tył zwrot. Chwyciwszy torebkę udała się w kierunku lady, gdzie ponad głowami innych klientek dowiedziała się, że upragniony przez nią towar został wyceniony na pięć złotych. Natychmiast przystąpiła do wymiany monety pięciozłotowej na owąż torebkę i po udanej transakcji pobiegła odwiedzać kolejnych lekarzy.

Po południu Ślubny nakłonił ją do wybebeszenia starej torebki. Niechętnie zabrała się do pracy, bowiem gdzieś na dnie jej duszy tkwiło przekonanie, że nie będzie to łatwe zadanie. Zaczęła wyjmować zawartość...
portfel
telefon
długopis z niebieskim wkładem
długopis z czarnym wkładem
notes
4 kartki format A 4 złożone na czworo
kosmetyczkę z utensyliami przydatnymi każdej kobiecie średnio raz w miesiącu
plaster na kółku
nożyczki coby ten plaster można było uciąć
plaster z opatrunkiem
plaster z opatrunkiem wodoodporny
tabletki przeciwbólowe
nici białe
nici khaki (?!)
nici czarne
igła by można było z tych nici w razie czego skorzystać
inhalator jako astmatyk nie ruszała się bez niego
plastikowe reklamówki duże sztuk 2
plastikowe reklamówki małe sztuk 3
torba na zakupy składana (z materiału) sztuk 1
chusteczki do nosa w ilości około 6
papier toaletowy (wszak nasze toalety publiczne nie zawsze są w niego wyposażone)
druczki na list polecony
adres do dziecięcia zapisany na kartce rozmiaru A 4 (ostatnio nie mogła go znaleźć)
pilniczek do paznokci
wizytówki-reklamówki sztuk kilkadziesiąt
trzy pełne czubate garści paragonów wszelakiej maści (wciąż wszędzie trąbią, żeby brać paragon przy kasie to brała)
listy zakupów niezliczone - najstarsza lista sprzed roku
karteczki z zapisanymi numerami telefonów, niestety bez adnotacji do kogo owe numery należą
zapasowe kluczyki do auta, choć prawa jazdy nie posiada i jeździ zawsze jako pasażer

Zosieńka na bebeszenie swojej torebki wybrała kanapę stojącą w kuchni, dlategóż Ślubny rozsiadł się wygodnie przy stole obserwując z rosnącym zaciekawieniem ciągle rosnącą stertę przedmiotów... a z torebki wyłaniały się wciąż nowe skarby

dwa komplety sztućców plastikowych zawinięte w serwetki papierowe
patyczki drewniane do jedzenia lodów
gumki recepturki
scyzoryk
grzebień
centymetr krawiecki
lista haftów do oprawienia z dokładnymi rozmiarami - a nóż, widelec trafiłyby się tanie ramki
lustereczko maleńkie pozwalające w każdej chwili sprawdzić stan powalającej przecież urody

i to chyba już wszystko, jeśli nawet jeszcze coś było to umknęło zosieńkowej pamięci bezpowrotnie...

Ślubny westchnął, złapał się za głowę i z okrzykiem - "Jaki galimatias!" - wybiegł z kuchni. Zosieńka zaś pozbywszy się starych paragonów, poczęła starannie i pieczołowicie upychać swoje niezbędne skarby do nowej torebki. Wieczorem kiedy czas złagodził szok, Ślubny orzekł, że z taką torebką to nawet trzecia wojna światowa niestraszna :)))

Na tym zdjęciu kolory najbardziej zbliżone do rzeczywistych :)