Szydełkowanie czyli choinki w natarciu ;)

Zosieńka nucąc pod nosem, nalewała wodę do czajnika. "Wiedziałam, wiedziałam..." - śpiewała, nasypując herbatę do pękatego imbryczka. Po chwili herbata się już parzyła, a ona stała w oknie obserwując bijące się wróble. Ptaszyny toczyły na pozór bezsensowne bijatyki, choć ziarna w karmniku był dostatek. Sielankę przerwał sokół, który niczym kamień spadł w sam środek szarej gromadki. Porwawszy zdobycz znikł jeszcze szybciej niż się pojawił. Zapowietrzona z wrażenia Zosieńka, stała niczym rażona piorunem. Wszystko stało się tak szybko, że nie wiedziała czy to co widziała rzeczywistością było czy li tylko jej fantazją. Potrząsnęła głową i pomyślała, że przyroda rządzi się swoimi prawami. Słabszy ginie, silniejszy przeżywa. Zaniosła herbatkę do pokoju i postanowiła przeczytać jeszcze raz tekst, który wprawił ją w dobry humor...

"Szydełkowanie określane jest mianem jogi dla mózgu. Wpływa na aktywację obszarów mózgu, które są odpowiedzialne za odczuwanie spokoju. Takie hobby sprzyja łagodzeniu stresów, uspokaja, podnosi kreatywność. jest to zajęcie, które pozwala się zrelaksować, wycisza umysł i jest swego rodzaju sposobem medytacji. Sam Albert Einstein mówił, że w celu oczyszczenia umysłu i wyciszenia sięgał po robótki ręczne.
Szydełkowanie podobnie jak medytacja, to sekwencja tych samych czynności, które powtarzamy. Koncentrowanie się na nich pozwala uspokoić myśli i prowadzi do wyciszenia."
dr Jenny Whiting - University of Sydney

Zosieńka z zadowoleniem przeczytała kolejny raz słowa, które niczym balsam spływały na jej duszę. Jakby nie patrzeć dzieliła to samo hobby z nie byle kim, ale z samym Einsteinem. Wprawdzie dotąd wychodziła z założenia, że Ameryki nie odkryje ani prochu nie wymyśli, jednak teraz niespodziewanie ujrzała światełko w tunelu. Kto wie, może dziergając kolejnego szydełkowca odkryje jakowąś teoryję, która wpłynie na losy świata... I znów Zosieńka ujrzała oczyma wyobraźni, czerwony dywan, błysk fleszy i takie tam inne , co to towarzyszą sławnym ludziom. Wysączyła z filiżanki ostatnią kropelkę herbaty i z zapałem godnym neofity, chwyciła za szydełko. Dziergała i dziergała, dopóki nie skończyła się jej biała nitka. Nie zraziwszy się niespodziewanymi trudnościami, zrobiła kipisz w przydasiowie. Po chwili z viktorią na ustach, poczęła dziergać z zielonej nitki...