Sen czyli nieugięty Morfeusz

    Zosieńka gwałtownym ruchem ręki odgoniła natrętną muchę i uparcie pedałowała dalej. Zmełła pod nosem niecenzuralne słowa, które uparcie pchały się na jej karminowe usteczka . Nie znosiła owadów, no może na motylki patrzyła przychylniejszym okiem, ale nie na te białe, które przez lata pustoszyły jej grządki z kapustnymi. W tym roku definitywnie zlikwidowała ogród. Pozostało kilkanaście metrów kwadratowych i sporo różnej wielkości doniczek, w których nieśmiało rozchylały swe pąki różne kwiaty. Odkąd przestała spędzać czas zgięta w pół, świat wokół niej nagle pojaśniał. Zaczęła zauważać ptaki i zachody słońca... tylko zachody, bowiem dla Zosieńki wschody słoneczka były niedostępne, z racji tego, że od urodzenia była sową.
   We wczesnym dzieciństwie nikomu to nie przeszkadzało, sen miała mocny i wynieść z łóżkiem ją można było bez problemu, dlatego życie domowe mogło się wokół niej toczyć bez żadnych przeszkód. Jednak nieuchronnie nadeszły czasy pobierania nauk szkolnych. Szkoła zaczynała swą działalność edukacyjną od wczesnych godzin porannych czyli w środku Zosieńkowej  nocy. W domu dało się odczuć lekki niepokój związany z niepewnością jutra. Powtarzano sobie, że na pewno wszystko będzie dobrze i dziecię szybko się przyzwyczai do nowego rozkładu dnia. Sama Zosieńka nieświadoma czekających ją katuszy, spokojnie samodzielnie przerabiała kolejne strony elementarza. W końcu nadszedł dzień w którym obudzono ją o siódmej rano... Biedne dziecię nieprzytomnym wzrokiem spoglądało wokół siebie, próbując zrozumieć dlaczego edukacja musi się wiązać ze wstawaniem w środku nocy?! Miesiące mijały a koszmar trwał nadal... Okazało się, że przestawienie Zosinkowego zegara biologicznego wcale nie jest takie proste jak mogłoby się wydawać. Co rano wyciągano ją nieprzytomną z łóżka, popychano do łazienki a następnie jeszcze śpiącą czesano. Próbowano ją jeszcze nakarmić, ale to już najczęściej okazywało się zupełnie niemożliwe, żołądek buntował się i uparcie odmawiał współpracy o tak wczesnej porze. Zosieńka ukończyła pierwszą klasę z wyróżnieniem i podkrążonymi oczami. Edukacja zaczęła jej się kojarzyć z torturami i to nie ze względu na pobierane nauki, z przyswojeniem których nie miała najmniejszych trudności, lecz ze względu na tę nieszczęsną pobudkę. Jednak cuda się zdarzają. Lata powojenne obfitowały w wysoki przyrost naturalny, który przekładał się potem na przepełnione klasy w szkołach. W podstawówce Zosieńki postanowiono utworzyć drugą zmianę i to jej rodzicom jako pierwszym zaproponowano by ich pociecha edukację rozpoczynała koło południa. Zosieńka rozkwitła, świat na nowo nabrał kolorów! Niestety dwa lata później otworzono nową szkołę w okolicy i zlikwidowano ku jej rozpaczy nauczanie zmianowe... i znów co dzień rano Zosieńka biegła do szkoły z rozwianym włosem i podkrążonymi oczyma. Następne lata niczego nie zmieniły i głównym kryterium wyboru szkoły okazała się jej odległość od domu rodzinnego. Liceum zwane popularnie ogólniakiem znajdowało się ledwie 100 metrów dalej, przeto Zosieńka wstawała o 7 :40 dokonywała błyskawicznych ablucji, wypijała jakiś płyn (rano można jej było podać nawet cykutę, niczego by nie zauważyła) coby nie dopuścić do odwodnienia i biegła z rozwianym włosem na łeb na szyję, by w ostatniej chwili przed dzwonkiem wpaść do klasy.
   Dorosłe życie niczego nie zmieniło, ani praca ani małe dzieci, domagające się uwagi i pielęgnacji także we wczesnych godzinach porannych... Zosieńka jednak żywiła nadzieję, że z wiekiem to się zmieni i zacznie egzystować tak jak reszta normalnego społeczeństwa. Przeczytała bowiem kiedyś, że z wiekiem maleje zapotrzebowanie na sen i łudziła się, że w końcu zacznie wcześniej wstawać. O ludzka naiwności, która nie masz granic! W dzieciństwie Zosieńka zasypiała koło pierwszej w nocy, z czasem zaczęła padać o drugiej a ostatnio wita Morfeusza dopiero koło trzeciej, czwartej... nawet nie wiadomo czy lepiej brzmi o trzeciej, czwartej nad ranem czy o trzeciej, czwartej po północy. Jedynym plusem może być fakt, ze jak tak dalej pójdzie, to Zosieńka latem w końcu zacznie oglądać wschody słońca... Godzina pobudki, po której Zosieńka jest przytomna i nadaje się do świadomej egzystencji nie uległa zmianie od urodzenia.

   Dzisiejszego posta Zosieńka nie zilustruje haftem związanym ze snem i spaniem, bowiem jest to temat dla niej bolesny i drażliwy. Mimo tego, że Zosieńka w swym życiu najdłużej sypiała 9 godzin (jako dziecko) a ostatnio 6 do 7 to idzie prze życie z opinią śpiocha i lenia wylegującego się do późna.
   Dziś serweta z krokusami, czeka jeszcze na koronkę wokół brzegu :) Tkanina Panama, drobna i bardzo gęsta, zakupiona w Coricamo. Muliny jak zwykle według Zosinkowego widzimisię zależnego od aktualnie posiadanych zapasów.

Oto ogród zwany ostatnio rustykalnym ze względu na naturalność w nim panującą w porze wieczornej ;)

Naparstnica i ...

... firletka ...

... i kwitnąca jeżyna  w porze cokolwiek późnej, choć też mającej swe nieodparte uroki :)))