Nadruchliwość czyli skutek uboczny spadku kilogramów oraz serce kacze :)

Zosieńka zerwała się skoro świt czyli w okolicy godziny dziesiątej i jak co dzień smętnie podreptała do łazienki. Na śniadanie spożyła same zdrowe produkty, popiła gorzką herbatką i jeszcze raz porządnie się przeciągnęła. Z lekka niechętnym okiem zerknęła na rowerek i postanowiła wyjątkowo tego dnia zamienić pedałowanie na sprzątanie.  Umyła okna, starła wszystkie kurze, przetarła meble a nawet wyciągnęła z czeluści schowka pamiętnego Goblina. Następnie umyła podłogi. Przysiadła na chwilę, ale nieopatrznie jej wzrok padł na porcelanę, która nie wołała, ale wprost wyła o mycie. Zatachawszy ją do kuchni i doprowadziwszy do porządku, już już miała przysiąść, ale błagalny wzrok psa powiedział jej wszystko. Toteż uładziwszy odrobinę swą zewnętrzność, udała się z Psicą na spacer. Powróciwszy w domowe pielesze, postanowiła nawieźć rośliny, które swą bujną zielenią zdobiły wnętrze, tudzież zewnętrze domostwa. W jej głowie pojawiła się wprawdzie myśl, że mogłaby przysiąść, ale w tym momencie pralka zakończyła cykl odwirowania i Zosieńka. która w szale sprzątania postanowiła wyprać wszystkie posiadane koce, pognała je teraz wieszać. Kiedy wracała z pustą michą do domu, jej wzrok nieopatrznie padł na aksamitki, które w jednej z donic wyjątkowo gęsto wzeszły i teraz kłębiły się w niej, próbując znaleźć dla siebie miejsce. Porzuciwszy miskę, Zosieńka pognała po łopatkę z mocnym postanowieniem wyrównania szans w aksamitkowym świecie. Po chwili w donicach panował ład i równość. Znalazłszy porzuconą michę, zaniosła ją do łazienki, gdzie postanowiła zrobić porządek w komodzie, skrywającej w swych szufladach bieliznę jej i jej Ślubnego. Porządkowanie wciągnęło ją tak bardzo, że postanowiła za jednym zamachem odwalić pańszczyznę we wszystkich łazienkowych szafach. Po czym pognała do kuchni napić się wody i ujrzała, że kredens domaga się umycia. Oczywiście na kredensie się nie skończyło, w jednym ciągu umyła wszystkie szafki. Jak już była w kuchni to zaparzyła sobie herbatkę. Picie owego napoju Zosieńka zawsze lubiła celebrować, toteż w końcu wygodnie zasiadła w fotelu i z radością odkryła, że leci jej ulubiony film.  Powtórki owe zawsze były przez nią przyjmowane z aplauzem, bowiem film był pełen optymizmu, ciekawych przygód i ponadczasowych morałów, a i o obowiązkowym happy endzie warto by było wspomnieć. Zosieńka z błogim i radosnym uśmiechem, obejrzała po raz tysięczny Przygody Reksia i odkrywszy, że następną pozycją jest Zaczarowany ołówek, pozostała przed ekranem. Końcowi filmiku towarzyszyło jej głębokie i pełne żalu westchnięcie. Żal rodził się z wielkiego, acz pieczołowicie skrywanego przez lata, niespełnionego marzenia, by ów zaczarowany ołówek posiadać. Nie wiadomo czy to za sprawą bajek, czy też wypitej czerwonej herbaty, Zosieńka poczuła napływ energii i pognała na rowerek. Po 5 kilometrach energia się ulotniła i w końcu mogła spokojnie zasiąść na swym ulubionym fotelu, poświęcając się ukochanemu haftowi. Dopieszczała ów hafcik jak mogła, bowiem było to serce z jej ulubionym drobiarskim motywem - z kaczkami krzyżówkami. Wyjątkową pieczołowitość można było też usprawiedliwić faktem, że Zosieńce, skończyła się beżowa kanwa...   i teraz kończąc owe haftowane serce, w jej sercu czaił się niepokój - jak to teraz będzie się żyć bez  haftowania owych cudeniek...

A oto kwitnąca diffenbachia :))