Zakupy czyli kikowa przygoda

Zosieńka stojąc w aptecznej kolejce, rozmyślała nad nieuchronnością jesiennych przeziębień. Jakkolwiek by się nie zabezpieczała i tak co roku, w miesiącu zwanym przez nią pieszczotliwie liściopadem, jakowaś infekcja wirusowa ją dopadała. Jednakowoż Zosieńka się nie poddawała i zakupu żadnych środków farmaceutycznych w związku z tym nie przewidywała. W aptece stała za węglem, którego brak w domowej apteczce odkryła, w związku z niedyspozycją żołądkowojelitową Psicy. Lisia wprawdzie wróciła już do zdrowia bez pomocy jakichkolwiek leków, jeno ufając swej atawistycznej  naturze, która podpowiedziała jej, że głodówka w takiej sytuacji, będzie najlepszym wyjściem, ale Zosieńka raz odkrywszy, że wyżej wspomnianego węgla w domowej apteczce nie posiada, nie mogła nijak spokoju zaznać. Zakupiwszy upragniony specyfik, udała się wraz ze Ślubnym na zakupy. Należałoby wspomnieć, że Zosieńka fanem zakupów, zwłaszcza spożywczych zdecydowanie nie była. Wchodziła do marketów z pragnieniem jak najszybszego ich opuszczenia. Przebiegała alejki ze wzrokiem utkwionym w kartkę, na której w domu sporządzała listę produktów niezbędnych do przeżycia. Zapłaciwszy w kasie za towar zgromadzony w koszyku, z westchnieniem ulgi i radosnym spojrzeniem opuszczała bez żalu marketowe progi. Po przebyciu owej drogi krzyżowej, następował punkt kulminacyjny , którego Zosieńka oczekiwała niczym kania dżdżu.
Byłaż to wizyta w pasmanterii a następnie w sklepach KiK i innych pepcopodobnych... W pasmanterii Zosieńka nabyła kawałeczek materiału gwiazdkowego, meter wstążeczki, której nijak się oprzeć nie mogła, z zaciśniętymi piąstkami minęła regały z kolorowymi kordonkami i udało się jej wyjść, mimo iż dusza jej wyła i łomotała pięściami z żalu. Jednak Zosieńka pomna, iż opalu jej starczy w najlepszym razie do polowy zimy, musiała pozostać nieczuła na żałosne jęki i skowytania własnej jakby nie było duszyczki. W Kik-u Zosieńka nabyła paczkę serwetek cudnej urody i zadowolona, udała się wraz ze Ślubnym do wyjścia.
Nagle wydała z siebie cichy acz donośny pisk. Ślubny chwycił się za serce i z wyrzutem spojrzał na swą ponoć lepszą połowę, wlepiającą ślipia w jeden punkt. Dyskretnie rozejrzawszy się wokół siebie, sprawdził jakież to wrażenie uczyniła jego małżonka swym niespodziewanym odgłosem na pozostałych klientach sklepu. Z ulgą skonstatował, że sklep był zdecydowanie wielkopowierzchniowy a klienci skupieni na własnych zakupach. Zosieńka nieporuszona tkwiła w niemym zachwycie. Orzechowymi oczętami wpatrywała się na cudeńka, wiszące nieopodal wyjścia na stojaku sklepowym. I tkwiłaby tam nasza Zosieńka niczym żona Lota, zamieniona w słup soli, gdyby nie jej własny organizm, który zdecydowanie dopomniał się o następną porcję tlenu. Zosieńka zrobiła głęboki wdech i z rozpaczą spojrzała na serwetki, które wciąż jeszcze czule przytulała do swej piersi. W jej główce okolonej płowym warkoczem trwała wojna. "Obowiązkowa Zosieńka" nakazywała natychmiastowe opuszczenie pomieszczenia sklepowego... ta druga  Zosieńka, która za nic miała dyscyplinę podpowiadała zupełnie coś przeciwnego... W wyniku toczącej się wewnętrznej  bitwy, Zosieńka ponownie zastygła w bezruchu. Zdało się Zosieńce, że wieki mijają niepostrzeżenie, ale byłyż to jeno sekundy. W końcu Zosieńka porzuciwszy decyzję o wyjściu, ruszyła w kierunku prowadzącym ją ku upragnionym towarom. Ślubny westchnął i posłusznie podreptał za swą życiową towarzyszką, wiedząc iż teraz nic jej nie zatrzyma. Zosieńka już była przy stojaku, już oglądała, cmokając i wydając z siebie kolejne okrzyki zachwytu. Spojrzała na cenę i uśmiech znikł z jej twarzy niczym zdmuchnięta świeczka. Ślubny widząc malujący się na jej twarzy smutek pomieszany z rozterką, ściągnął ze stojaczka dwie płachty gwiazdkowych nalepek i pociągnął  do kasy rozanieloną Zosieńkę, niemogącą uwierzyć we własne szczęście. Ślubny patrząc na wielce ukontentowaną połowicę, tulącą do swej piersi pozyskane skarby, pomyślał, że i tak ma wiele szczęścia, że Zosieńka nie pożąda futra z norek czy też innych diamentów... ;))

Co byśta nie pomyśleli, że robótkowo całkiem odłogiem się poniewieram, słów kilka gwoli wyjaśnienia. Robótkowo praca wre na całego, ale w kierunku czysto prezentowym a jako, że osoby mające być obdarowane, na blog pewnikiem zaglądają, musiałam zejść do podziemia robótkowego ;))) Jednak światełko już w tunelu widać i za czas niedługi relacje robótkowe powrócą ;))) Poniżej mroczny przedmiot pożądania w kiku ujrzany i dzięki Ślubnemu zakupiony ;))