Sweterek czyli ewolucja poglądów

        Dawnymi czasy weszłam w posiadanie uroczego sweterka. Odzienie owo posiadało nader interesujący wzór, który wywarł na mnie piorunujące wrażenie. Styl niedwuznacznie nawiązywał do okresu zimowo-świątecznego. Jego niecodzienna uroda zachęcała mnie do noszenia go w grudniu. Oblekałam się w niego przy każdej wyjazdowej okazji, z lubością obserwując reakcje innych na jego oryginalny dizajn. Kiedy zaczęłam go nosić Latorośl moja ledwie pędraczkiem była i w tym okresie spoglądała na mój ukochany sweterek spojrzeniem w którym czaiła się nutka zazdrości. Czas płynął nieubłaganie a mój sweterek z racji tego, że noszony tylko w krótkim okresie okołoświątecznym,  nic nie tracił na swej oryginalnej urodzie. Jednak okazało się, że stosunek Latorośli do niego zmienił się diametralnie. Spojrzenia pełne chęci posiadania maminej garderoby zniknęły bezpowrotnie. Pojawiła się niechęć żeby nie powiedzieć wrogość. Najpierw tajona, z czasem ujawniła się w pełnej krasie. Latorośl nie lubiła mego sweterka, ba zaczęła się wstydzić faktu, że matka jej, w sumie dość stateczna osoba regularnie przyodziewa się w dziwny strój. Ja jednak niewzruszenie, nie zważając na niepochlebne komentarze tyczące się mego odzienia, uparcie się w niego przyoblekałam. Koszmar mego dziecięcia trwał latami z uwagi na niezwykłą trwałość sweterka. Oblewany, brudzony przez kolejne zwierzaki, prany w różnych temperaturach (przeżył dwie pralki), wychodził zawsze zwycięsko z wszelkich opresji. Był niezniszczalny. W zeszłym roku jak zwykle na znak rozpoczynającego się adwentu założyłam tradycyjny przyodziewek, ciekawa jakie uczucia i nastroje wywoła tym razem. I tu pełne zaskoczenie. Latorośl całkowicie już pokaźna osóbka  (w międzyczasie zdążyła dorosnąć), spojrzała na mnie i ... nic. Wskaźnik ciekawości u mnie poszybował gwałtownie w górę. Jak to? Nic, żadnego negatywnego komentarza, żadnych westchnięć i ukradkowych spojrzeń niechętnych memu sweterkowi? Gnana chęcią poznania przyczyny owej nagłej ciszy, nie wytrzymałam i poczęłam dopytywać się wprost co sądzi o mym ubraniu. W odpowiedzi usłyszałam, że mej Latorośli jest całkowicie obojętne w co jestem ubrana - Nie ważne w co się ubrałaś, jeśli to lubisz, jesteś jaka jesteś ale dobrze, że jesteś. Na te słowa serce me zaczęło się radować. Eksperyment się powiódł. Jedna z najważniejszych nauk została przyswojona - "Nie szata zdobi człowieka". Tak często postrzegamy innych przez pryzmat mody, wyglądu, makijażu... Czy słusznie?

Oto mój ukochany sweterek :)

Popisowy przód i...

.... równie popisowy tył :)

I jak zwykle jeszcze robótkowo. Ciąg dalszy w temacie plastikowej kanwy tym razem zgodnie z powyższym bałwanki ;)

Świąteczne bałwanki...

Który najfajniejszy?