Bezsenność czyli problem wnętrzarski oraz serweta z różą

Zosieńka leżała otulona kołderką. Oczy miała zamknięte, lecz sen nie nadchodził. Przewróciła się na prawy bok a po chwili na lewy. Potem na wznak i z powrotem na brzuch. Przewrotki nie skutkowały, więc włączyła światło z zamiarem wciągnięcia się na powrót w lekturę, którą porzuciła pół godziny temu na rzecz nocnej dawki snu. Po chwili odłożyła książkę i wstała. Przeciągnęła się i pomyślała (a co! i Zosieńce czasem zdarza się pomyśleć), że następnego dnia - tu spojrzała na zegar i poprawiła się - tego dnia rano znowu będzie nie do życia, ale co począć, gdy Piaskowy Dziadek najwyraźniej zgubił jej adres... Wykonała rutynowy patrol po pokojach, wypucowała zlewozmywak. W końcu uczyniwszy hokus - pokus pilotem od wieży, załączyła muzyczkę i wzięła do ręki szydełko. Serwetka była już na ukończeniu, więc po chwili już pstrykała zdjęcia kolejnego swego dzieła. Jednak Zosieńka jak na wytwór współczesnego świata przystało cały czas pracowała dwurdzeniowo. Jedna jej część machała szydełkiem, bądź naciskała spust migawki a druga w tym czasie intensywnie zastanawiała się nad problemem, który spędzał jej sen z oczu. Otóż w Zosieńce w tym roku nie wiadomo skąd i dlaczego pojawiła się fanaberia. Objawiła się chęcią wytapetowania sypialni. wydawałoby się, że to nic trudnego. Należy udać się do sklepu z tapetami, bądź marketu budowlano-remontowego i zakupić tam potrzebne akcesoria. Tak też zresztą Zosieńka postąpiła, ale tu natknęła się na przeszkodę w postaci "mody". Tapeta jaka się jej marzyła usiana była drobnymi kwiatami, najlepiej różyczkami w delikatnym pastelowym różu... a w sklepie gdy wspomniała o drobnych różyczkach, sprzedawczyni z dumą pokazała jej c z a r n e  kwiatki na białym tle. Zosieńce na karminowe usteczka pchała się już, już odpowiedź, że chce wytapetować sypialnię a nie dom pogrzebowy, ale powstrzymała się przypominając sobie, że gusta nie podlegają dyskusji. Następnie podetknięto jej przed oczęta grube tomiska zawierające próbki tapet na zamówienia. Owszem były na nich różyczki, czasem nawet bardzo zgrabne, ale w towarzystwie złotych pasów i tym podobnych ozdobników. Nadawały się raczej do pałaców niż do zosieńkowej chałupy. Po powrocie do domu, zasiadła przed komputerem. Poczęła szukać wymarzonej tapety w sieci i... znalazła! Ucieszona złożyła zamówienie i spokojnie czekała... 1 tydzień i przesunięcie terminu... 2 tydzień i przesunięcie terminu... 3 tydzień i cisza... Straciła cierpliwość i anulowała zamówienie. Rezygnacja została potwierdzona bez jednego słowa przeprosin i ... Zosieńka została znowu bez tapety. Trzy rolki tapety dezorganizowały jej plany, nie wspominając o potrzebie spełnienia rozbuchanej fanaberii dotyczącej tapetowania.  Myślała tak intensywnie nad tym problemem, że zaistniała realna groźba utrwalenia się na stałe zmarszczki na zosińkowym czole, pojawiającej się w czasie wzmożonej mitręgi umysłowej. Piłeczka nad głową Zosieńki podskakiwała coraz szybciej i szybciej, jak nie przymierzając u pomysłowego Dobromira (kto pamięta dawne dobranocki wie w czym rzecz) i nagle gdyby nie noc wykrzyknęłaby - Eureka! Raufaza to jest to!