Ptaszki czyli stary temat po nowemu ;))

   O tym, że białogłowy to płoche stworzenia wiadomo nie od dziś i Zosieńka jako nieodrodna przedstawicielka własnej płci, targana jest ciągle fanaberyjami jakowymiś. A to tapety szuka, a to malować chce a wszystko to pragnie czynić ręcyma małżonka swego. Małżonek tapetę przykleił, wybór farby pozostawił w gestii swej piękniejszej połowy (miejmy nadzieję, że tak jest)  i pewien, że zachcianki wszelakie spełnił, osiadł na laurach... ale nie! Najwyraźniej Zosieńce przyświecały znane wersy - "Jeśli nie chcesz mojej zguby, krokodyla daj mi luby! " Krokodyla Zosieńka nie zapragnęła jako, że gadów nie lubi. Wstręt do nich przepełnia ją żywiołowy, na poziomie można by rzec komórkowym i wchodzenie z nimi w jakikolwiek kontakt poza wirtualnym w rachubę nie wchodzi. Zosieńka zapragnęła dokarmiać ptactwo dzikie luzem się po ogrodzie szwendające. Stare zapasy ziarna posiadała, w słoninę się zaopatrzyła i... okazało się, że nie ma gdzie tego ptaszynom głód cierpiącym dać. W tej sytuacji nie cierpiącej zwłoki Zosieńka jednogłośnie podjęła uchwałę, że mus karmnik jest zbudować. Budowla musi spełniać pewne parametry, aby pozostać ptasią stołówką a nie kocim hotelem ze śniadaniem czyli musi być niedostępna dla przedstawicieli broni biologicznej na gryzonie. Jako organ wykonawczy dla uchwały został wskazany w trybie bezprzetargowym małżonek. Ślubny westchnął raz i drugi i potruchtał do warsztatu szukać materiału na ptasią jadłodajnię. Pogłówkował, pokombinował i udowodnił po raz kolejny, że Polak potrafi! Odtąd Zosieńka co dzień przy śniadaniu mogła podziwiać jak wróble, sikorki tudzież inne z nazwy nieznane ptaszyny raczą się pożywieniem w ptasiej gospodzie. Co dzień punktualnie jak w zegarku pojawia się dzięcioł, sikorki mając respekt przed jego posturą a może solidnym dziobem karnie wtedy czekają na swoją kolej :)) Ślubny szczęśliwy z chwili spokoju jaki zapanował w domu, już począł mieć nadzieję, że żonine zachciewajki zaspokoił... ale nie! Zosieńka po domu się snuła, odpowiadała półgębkiem, zamyślała się, patrząc na ptaszyny za oknem... aż małżonek szanowny sam począł się jej dopytywać o przyczynę owej fali westchnień ją nawiedzających. Zosieńka jakby tylko na to czekała, z błyskiem w oku istotę problemu wyłuszczyła. Otóż łaknie jak kania dżdżu, niczego innego tylko ptaszków, ale nie żywych tylko drewnianych. Ślubny po głowie się podrapał, w  warsztacie pogrzebał i od Zosieńki zażądał szablonów, bowiem plastycznie nigdy uzdolniony nie był. Jeśli w tym momencie miał cień nadziei, że ich nie otrzyma, to mylił się sromotnie. Zosieńka sięgnęła do szuflady i wyciągnęła narysowane szablony niczym magik wyciąga królika z cylindra. Ptaszki zostały wycięte, zaspokajając Zosinkowe widzimisię. Teraz czekają na dalszą obróbkę. Jako, że Zosieńka w tej dziedzinie jest dyletantem, laikiem, amatorem i tym podobne to uprasza szanownych czytelników o porady wszelakie, najlepiej szczegółowe, proste i czytelne boć wiadomo u białogłowy włos długi a rozum krótki... a Zosieńka warkocz posiada i to całkiem długi...

Oto ptaszki, które czekają na ozdobienie. Serce gratis było, taka promocja ;))

Niektóre zdjęcia lekuchno zamglone, ale dwie szyby i brak słońca swoje zrobiło... Jednak dzięcioł tak fotogeniczny był, że żal było nie pokazać ;))