Włosy czyli myśli nieuczesane ;)

`Zosieńka zerknęła na kalendarz i poczuła rosnącą panikę. Grudzień już na dobre rozgościł się a wszystko właściwie jeszcze było w lesie. Zosieńka w poprzednich latach o tej porze miała już dawno przygotowaną kartkę z planem zakupów i wszelakich innych zajęć przedświątecznych. W tym roku w jej uporządkowanym dotąd "przedświątecznym świecie" zapanował artystyczny nieład. Nazwa piękna, ale nie oszukujmy się, oznacza najczęściej po prostu bałagan. Z drugiej strony czyż nie byłoby to cudne urozmaicenie, panującej dotąd świątecznej rutyny? Myśli takowe kłębiły się w jej głowie. Od czasu do czasu miała nawet maleńkie wyrzuty sumienia, ale szybko nikły kiedy pochylała się nad nową ozdobą, której wykonanie okazywało się o wiele bardziej pracochłonne niż jej się wydawało.  Przygryzając język wykańczała kolejną zawieszkę do kompletu, kiedy zdumiona skonstatowała, że odczuwa ból, ale parę sekund później skupiona na robótkowym problemie już nic nie czuła. Dopiero wstając, przypomniała sobie, że miała ostatnio bliskie spotkania trzeciego stopnia z węglarką - "a i stąd ten ból"- przebiegła jej myśl przez głowę. Przebiegła jeno, bo zaraz wyparły ją myśli typu - jak to zrobić, czemu mi się tu marszczy i dlaczego tu się nie marszczy... Zosieńka gdzieś w głębi duszy wiedziała, że najlepszym środkiem przeciwbólowym jest zajęcie jej szarych komórek jakimś działaniem, a że komórki miała nie dość, że szare to jeszcze małe, więc robótki były  zajęciem w sam raz. Wiadomo u białogłowy włos długi a rozum krótki, a Zosieńka warkocz posiadała. Może to przysłowie było wytłumaczeniem jej problemów w szkolnych czasach? Dobrze pamiętała, jak energicznie sprzeciwiono się w domu, kiedy będąc nastolatką, zapragnęła upodobnić się do swojej idolki Izabeli Trojanowskiej. Niestety wylanie hektolitrów łez, nie zmiękczyło zasad panujących w zosieńkowym domu i fryzura pozostała jedynie w sferze marzeń... kto wie, może gdyby wtedy dopięła swego i obcięła włosy nie miałaby problemów ze zrozumieniem matematycznych zawiłości? Zosieńka porzuciła swe rozważania, czując instynktownie, ze bliska jest granicy absurdu i powróciła do swych robótek...

Zdjęcia oczywiście z lampą, bo u Zosieńki słońca jak na lekarstwo, albo jeszcze mniej... zwłaszcza nocą, kiedy najczęściej robi zdjęcia ;)