Resztki kordonka czyli syzyfowe prace

  Dziś krótko o robótkach a właściwie o wykańczaniu resztek. Posiadałam w swoich niezliczonych zapasach sporą resztkę kremowego kordonka. Mając w pamięci niedawne postanowienie o "uwolnieniu" leżakujących materiałów w tym kordonka, wzięłam się za konsekwentną realizację planów. Najpierw długo i namiętnie szukałam wzoru. W końcu poskramiając rozbuchaną wybredność, wybrałam jeden z nich. Dłuugo liczyłam (z matematyki nigdy nie byłam mocna) czy wystarczy nici. Obliczenia wypadły szalenie optymistycznie, więc długo się nie zastanawiając, wzięłam się do roboty. Po połowie robótki zaczęłam mieć niejasne przeczucia, że coś jest nie tak. Po trzech czwartych przeczucia zaczęły się przeradzać w pewność. Jeszcze parę rzędów i... zabrakło nici. Spojrzałam na wykonaną pracę i żal mi było już spruć... Obrazek bowiem wyłonił się wielkiej urody. Myśl o jego unicestwieniu wydała się wręcz profanacją. Westchnęłam i podjęłam męską decyzję o dokupieniu  brakującego kordonka. W najbliższym możliwym terminie udałam się do miasta, gdzie przeżywszy niezapomnianą przygodę ze złośliwym a może dowcipnym bankomatem ( o tym kiedy indziej), podążyłam radosnym truchcikiem do pasmanterii. Okazało się, że szczęście niedokończonej robótce sprzyja, bowiem nici o odpowiednim odcieniu znalazły się na półce bez problemu. Niestety była kolejka... Stałam w ogonku na moje nieszczęście zaraz przy kordonkach. Stałam i patrzyłam... Najpierw wzięłam z nudy jeden z nich do ręki i pomyślałam, że ma kolor idealnie pasujący do tkaniny, którą nabyłam jakiś czas temu. W sumie parę małych moteczków mogę wziąć. Tuląc do siebie czule jeden duży kremowy kordonek oraz cztery małe zielone, udało mi się jeszcze wygrzebać trzy małe w pięknym odcieniu świątecznej zieleni. Dzięki Bogu przyszła moja kolej do płacenia bo już zaczęłam się z błyskiem w oku i rosnącą chęcią posiadania przyglądać odcieniom czerwieni. Wzięłam jeszcze trzy metry zielonej wąziutkiej wstążki, a nóż, widelec się przyda, w końcu święta za pasem i zapłaciłam. Wybiegłam ze sklepu z wzrokiem skierowanym pod nogi, żeby nie daj Boże czegoś jeszcze nie zobaczyć.

  W domu pijąc herbatkę, przyglądałam się wypełnionemu po brzegi kordonkami koszykowi. Coś z tym uwalnianiem kordonków nie wyszło... Jakby na to nie patrzeć jest ich więcej niż przed rozpoczęciem akcji.

Westchnęłam i wzięłam się za dokończenie robótki. Powstał obrazek - makatka, którą powiesiłam w oknie.Najlepsze jest to, że po jego skończeniu została resztka, większa niż ta poprzednia. Jeszcze nie wiem co z niej zrobię, ale konsekwencji wykańczania resztek już się boję... Z kordonka w świątecznym odcieniu zieleni powstała serwetka w choinki  i oczywiście zostały resztki, z którymi trzeba będzie coś zrobić. Z drugiej zieleni robię bortę do serwety z tkaniny. Ciekawe zostanie czy zabraknie... jeśli to drugie to trzeba będzie znów wybrać się do pasmanterii...