Ośli upór czyli klątwa Penelopy ;)

  W mojej Robótkolandii posiadam tak zwany artystyczny nieład. Myślę, że większość z Was domyśla się co kryje się pod tym pięknie brzmiącym terminem :) Wiem, wiem są tacy co nazwaliby to bałaganem. Ale jaki to jest bałagan? To bałagan z rozmachem i ułańską fantazją. Ładu i składu w tym nie ma żadnego ale od lat poruszam się w tym bezbłędnie. Raz tylko popełniłam gafę i próbowałam zaprowadzić tam ład i porządek  Skrzydła fantazji podsuwały przed me oczęta odziane w patrzałki, jak w środku nocy obudzona, po omacku i na wyrywki znajduję, co mi się żywnie podoba. Rozbuchana wyobraźnia podsuwała mi coraz to nowe wizje, aż w końcu uległam imaginacjom i zaczęłam wprowadzać ład i harmonię na miejsce dotychczasowego grochu z kapustą. Skupiony wzrok i zmarszczone czoło towarzyszyły mi podczas tej gigantycznej rewolucji. Praca szła można by powiedzieć z pieśnią na ustach - "Budujemy nowy dom, jeszcze jeden nowy dom..." Szybko jednak zaczęłam mieć wrażenie, że nie wszystko idzie zgodnie z moimi zamierzeniami. Moje odczucia potęgował fakt, że wokół mnie tworzył się coraz większy rozgardiasz. Już po chwili pieśń zamarła mi na ustach a z piersi zaczęły się wydobywać coraz głośniejsze westchnienia. Najwyraźniej mój zapał zaczął tracić impet. Po chwili nie było po nim śladu, a ja zaczęłam się zastanawiać, jak mogłam wpaść na tak kretyński pomysł. W efekcie idealny porządek zapanował tylko i wyłącznie w mulinach. Reszta nadal żyła własnym życiem i wcale nie miała zamiaru z niego zrezygnować.
  Bez strat się jednak nie obeszło. Zaginęły bez śladu i mimo poszukiwań listem gończym do dziś nie odnalazły się: komplet szydełek - całkiem spory zbiór, obcinacz - nówka sort oraz całe mnóstwo wzorów, schematów i notatek robótkowych. Śpieszę donieść, że w trakcie owej rewolucji nic nie wyrzucałam ale wyżej wymienieni do dziś pozostali nieodnalezieni. Obcinacz mam nowy, szydełka kupuję na bieżąco w miarę potrzeb, najgorzej z tymi zgubionymi schematami.
  Problem wylazł ponownie w związku ze zbliżającymi świętami. Latorośl moja, która wyjechała w obce i dalekie strony, by tam pobierać nauki, zażądała ostatnio wysłania jej ozdób świątecznych, najlepiej wykonanych własnoręcznie przez jej rodzicielkę. Prośbę żeby nie rzec żądanie motywowała wzmożoną tęsknotą za domem. Mówisz - masz. Przystąpiłam do pracy ale schematów i innych mych notatek  niet. Wcięło akurat większość świątecznych. I zaczęło się odkrywanie Ameryki od nowa. Ostatni dzień spędziłam na dzierganiu i pruciu, bo przyzwyczajona do swoich zapisków nie przeciążałam zbytnio swej pamięci.
   I kiedy zawzięcie kolejny raz prułam fragment robótki to pomyślałam, że chyba spadła na mnie klątwa Penelopy i będę tak w kółko robiła i pruła, robiła i pruła...

Moje zdobycze z SH  za wszystko dałam miej niż za jeden kordonek.
Szaliczek do sprucia oczywiście.

Pan Ptaszysko na straży...

...swojej Pani Ptaszyny :) Siedzi w gniazdku.
 Obok na półce czai się kukułka :)

A tu reszta bandy.

Nie wiem, które lepsze zdjęcie.

Butelka na mleko z ozdobnikiem.

Wzór serca.

Zamiast kartonu.

Sznurowana jak gorsecik :)