Zwycięstwo czyli dla chcącego nic trudnego

  Zosieńka siedząc w poczekalni obiecywała sobie po raz setny, że będzie odtąd dbać o zdrowie jak o największy skarb. Będzie chuchać i dmuchać, żeby tylko jak najrzadziej spotykać się ze służbą zdrowia. Cóż z tego, że była umówiona na konkretną godzinę, kiedy na miejscu okazało się, że przed gabinetem tłum taki, że szpilki wcisnąć nie można. Pośpieszna burza mózgów wśród oczekujących pacjentów wykazała, że oczekujący na badania zostali umówieni co pięć minut... zapadła cisza. Na twarzach oczekujących w kolejce pacjentów widać było intensywny wysiłek umysłowy. Każdy myślał jakżesz będzie ta pięciominutowa wizyta wyglądać. Zosieńka w myślach gorączkowo układała sobie co ma powiedzieć, jak wyrzucić z siebie wszystkie trapiące ją problemy zdrowotne w ciągu pięciu minut?  Teraz żałowała, że nigdy nie skusiła się na słynne pięciominutowe randki, praktyka w szybkim wyrzucaniu z siebie słów, tudzież umiejętność streszczania się byłaby teraz nadzwyczaj pożądana. Kiedy przyszła jej kolej wpadła do gabinetu i jeszcze szybciej z niego wypadła, biorąc pod uwagę krwiożercze instynkty oczekujących pod gabinetem pozostałych pacjentów. Chciałoby się  napisać, że teraz odetchnęła ale niestety w tym dniu jej kontakt ze służbą zdrowia miał mieć szerszy zakres.  Zmarszczyła czoło, zwiesiła smętnie głowę i powędrowała w kierunku gabinetu protetyka. Tak, tak...   Zosieńka była w wieku tzw trzecich zębów, niestety bytność tych trzecich odmiennie od poprzednich dwóch garniturów,  nie zależała od jej organizmu lecz od NFZ-u. Zapisała się w kolejkę baaardzo daaawno temu, w zamierzchłych czasach kiedy jeszcze mało, że nie prowadziła bloga ale nawet o nim nie marzyła i teraz delikatnie mówiąc poirytowana wciąż przeciągającym się czasem oczekiwania na wymarzony uśmiech, postanowiła w końcu dostąpić zaszczytu  posiadania owego luksusu w gębie. Do następnej w tym dniu poczekalni weszła nabuzowana, jej zawsze dotąd błogie oczęta ciskały pioruny, chrapy miała rozdęte a bucikiem krzesała iskry... była gotowa na konfrontację. Kiedy doszło do rozmowy, nie podniosła  głosu ale cicho wysyczała przez resztki zaciśniętych zębów swe dezyderaty, już, już miała nawet postawić postulaty i oflagować się strajkiem okupacyjnym, ale... druga strona skapitulowała i wyciągnąwszy "złoty zeszyt" umówiła Zosieńkę na wizytę. Zosieńka wychodząc z gabinetu miała jeszcze buńczucznie podniesioną głowę, ale na korytarzu, gdzie nie sięgały oczy ciekawskich prawie osunęła się po ścianie. Emocje opadły a radość z osiągniętego celu oszołomiła ją niczym narkotyk jakowyś.
Zrobiła kilka głębszych wdechów i powędrowała na pocztę by uiścić comiesięczne daniny od których m.in. zależał dostęp do internetu. Reszta dnia wypadła blado w porównaniu do Zwycięstwa, które odniosła w gabinecie dentysty- protetyka, toteż nie ma o czym wspominać...