Pełna niedowierzania spoglądała na wyłaniający się zza zakrętu widok. Podziękowała dobrym bogom za przezorność, która kazała jej zabrać ze sobą aparat i pognała robić zdjęcia. Wpadło jej nawet do głowy by wleźć na drzewo, z którego zapewne rozciągał się piękny widok, ale w porę przypomniała sobie, że ostatni taki wyczyn zakończył się bolesnym upadkiem. Westchnęła i pomyślała, że jakby na to nie patrzeć młódka to ona już nie jest... Przez chwilę jeszcze walczyła ze sobą, ale rozsądek wygrał.
Oto plon krótkiego wypadu po okolicy :))
Słoneczników słoneczna i radosna mnogość a także niepodległosc wobec nadciągającej zewsząd jesieni. Radosne takie stoją, buńczuczne wręcz i wyzywająco jaskrawe...ale czas ma swoje zamiary i wobec nich przecie.
OdpowiedzUsuńEch, bądźmy jako te słoneczniki. Bo do nas też sie słonko usmiecha. Bo my tez na coś tu potrzebni na tym świecie. Chwilo trwaj!
Całusy zasyłam ciepłe słonecznikowej Pani!:-))***
One nigdy do końca nie giną, zawsze jakieś małe nasionko przetrwa... i na następny rok znowu będą patrzyły słońcu prosto w oczy :)))
UsuńBużka! :))
Dziękuję za piękne i optymistyczne słoneczniki :)
OdpowiedzUsuńCieszę się, że Ci się spodobały :))
UsuńUwielbiam Cię czytać, a jeszcze do tego dodałaś takie okoliczności przyrody, że dech zapiera !!!!
OdpowiedzUsuńMiło mi niezmiernie, że Ci się podoba, ja łasa jestem na pochwały jak kot na spyrkę :)
UsuńFantastyczne zdjęcia!
OdpowiedzUsuńDzięki, wracam do starej pasji, zarzuconej wiele lat temu, kiedy o cyfrówki jeszcze nikomu się nie marzyły ;))
UsuńKurcze, szkoda że nie ma gdzieś koło mnie blisko takiego pola... Bym chyba szybko z niego nie wylazła (a karta pamięci w aparacie byłaby pełna! hihi!)
OdpowiedzUsuńJa też miałam ochotę zostać na dłużej, ale dalej pchać się trzeba było :)))
UsuńBuzka!
cuuuuudnie Zosieńko.... jeszcze! jeszcze!!! :))
OdpowiedzUsuńJak się tylko coś pod rękę napatoczy ;))
UsuńPrzepiękne widoki!
OdpowiedzUsuńUtrwalaj Zosieńko, bo zaraz złocić i czerwienić się będzie okolica :)
Dopiero będzie piknie!
UsuńKiedyś Lady Pank śpiewali "Marchewkowe pole". Teraz powinnaś Ty zanucić:"... pole, pole pełne słoneczników, pełno,pełno ich tu.... bez liku.
OdpowiedzUsuńPole, słoneczników pole, będzie, oj będzie, złociuteńki olej" (twórczość własna, a co?!)
Fajne zdjątka:)
Żebyś Ty słyszała choć raz jak ja "śpiewam" to byś mnie nie namawiała za żadne skarby do nucenia nawet... ;))
UsuńTwórczość własna super! :))
Slonecznikowy las:)) Cudo:)
OdpowiedzUsuńDokładnie tak - las słoneczników! :))
UsuńPiękne słonecznika:-)
OdpowiedzUsuńAjka
Cieszę się , że się podobają :)))
UsuńPozdrawiam gorąco!
Też tak pomyślałam, jak zobaczyłam :))
OdpowiedzUsuńjak dobrze, że rozsądek wygrał, słoneczniki z lotu ptaka nie wyglądałyby chyba tak ładnie, jednak te głowy im opadają i ciekawiej, a zarazem bezpieczniej robić im zdjęcia na leżąco:)) a przy okazji można jeszcze odpocząć, same plusy:)) pozdrawiam
OdpowiedzUsuńSłoneczniki z lotu ptaka na pewno wyglądałyby mniej atrakcyjnie ale ogrom pola można by ogarnąć.... jednak z wiekiem rozsądek zwycięża coraz częściej ;))
UsuńMetoda pstrykania na leżąco od spodu czyli leżąc pod gruszą przypadła mi do gustu nadzwyczaj. Będę ją realizować od przyszłego roku, w tym już dla mnie za chłodno coby się wylegiwać na trawie ;))
Pozdrawiam gorąco! :)
wspaniałe zdjęcia ! :)
OdpowiedzUsuńCieszę się, że Ci się spodobały :))
Usuńco za spacer,co za widoki.w takim otoczeniu można i odpocząć,i zregenerować siły.Nawet na drzewo nie trzeba wchodzić,by zobaczyć jak tam pięknie:-)
OdpowiedzUsuńpozdrawiam
lena
Wonderful sunflowers!!!
OdpowiedzUsuńHuge field!
Usuń